Este 8 de marzo queremos compartir este poema de Antía Otero que fala do
traballo, do traballo das mulleres, neste caso das costureiras, con contratos
precarios, salarios de miseria, explotadas… mulleres que a todos eses padecementos
suman outra(s) xornada(s): a do traballo doméstico, a da conciliación... E todo iso
simbolizado no número dous, na dualidade, que tamén fai referencia a que adoito se
nos coloca en segundo lugar.
Ningún comentario:
Publicar un comentario